vincentenjeannette.reismee.nl

Via de Zuidkust naar Dunedin

De rit met het stoomschip was erg leuk. Mannetjes die echt ouderwets kolen scheppen om de boot op stoom te krijgen. Mooie koperen meters waarop alles wordt aangegeven. De stoom verwarmt zitruimte van de boot. De rit duurt ongeveer drie kwartier. Aan de overkant is een boerderij die je kunt bezichtigen, een restaurant en allerlei activiteiten die je kunt doen. Honden drijven schapen bijeen. Wij nemen de gravelweg die we voor 1,5 dag zullen volgen. Het weer is wat minder maar dat mag de pret niet drukken. We maken met een zeiltje een perfecte lunchplek. Daarna een flinke klim. Als we boven zijn komen er vanaf de andere kant net twee Belgen boven. We wisselen ervaringen uit en horen dat de kampeerplek waar we heen gaan erg mooi is. Dat klopt inderdaad, we vinden een mooi plekje aan het Mavora lake.

De volgende dag fietsen we lekker met de wind in de rug terug naar de asfaltweg, daar komen we nog een grote kudde schapen tegen. Nog 32 km over de asfaltweg voordat we in Te Anau aankomen. Morgen hebben we hier een boottocht naar Doubtfull Sound, een fjord hier in de buurt.

Doubtfull Sound

De trip is een groot succes. Door de regen van de afgelopen dagen zijn er veel watervallen te zien. Vandaag is het redelijk droog en dat is ook weer goed. We staan veel buiten op het dek van de boot en verwonderen ons de hele dag over het mystieke uitzicht over het fjord. We begrijpen nu waarom er wordt gezegd dat je dit met slecht weer gezien moet hebben. Als we wat verder bij de zee komen komt er wat meer blauw in de lucht en dat is bijna jammer.

Naar de Zuidkust, via Invercargill naar Dunedin

Er wordt morgen harde wind met windstoten van 120 km/uur voorspeld. Dat lijkt ons geen goed idee om te gaan fietsen. We wachten het af. Na wat getwijfel stappen we uiteindelijk toch op de fiets. Het valt allemaal mee. Het waait hard maar de harde windstoten blijven uit. We hebben de wind in de rug, dat scheelt. Soms regent het maar af en toe komt ook de zon door. Al met al helemaal niet slecht. De dag daarna naar Invercargill staat in het teken van kou en regen maar ook dat overleven we allemaal. Op de camping treffen we een aantal gestrande fietsers die al 5 dagen wachten op mooi weer. Dan toch maar liever een keer nat worden denken wij.

Het is nog drie dagen fietsen naar Dunedin, aan de Oostkust. Vooral de laatste dag was het weer lekker zonnig en warm. We fietsen via de langere en steilere, maar veel mooiere, kustweg naar Dunedin. Daar treffen we Linda en Ronnie weer, die vandaag even een andere route hebben genomen om in de stad een slaapmat om te ruilen. Toevallig komen we elkaar weer tegen bij de supermarkt. Natuurlijk gaan we hier naar de Pak 'n Save. Veruit de goedkoopste supermarktketen van Nieuw Zeeland maar vaak nog twee tot drie keer zo duur als in Nederland. Vrijwel alle backpackers en fietsers klagen over de hoge prijzen hier.

Otago railtrail

Morgen gaan we starten met de Otago railtrail. Een route van 150 km aangelegd over een oude spoorbaan. Om er te komen nemen we een historische treinroute die voert door gorges en tunnels en gaat over oude bruggen. Moet een schitterende route zijn. Dan nog 20 km over een gravelweg om bij het beginpunt van de route te komen. Dat wordt in ieder geval twee dagen niet al te zwaar fietsen, de treinroute stijgt met maximaal 2%.

Afscheid van highway 6, we zijn in Queenstown

We hebben ruim 900 km over highway 6 gefietst. Dat leek van te voren een lange weg maar zo voelde het helemaal niet. Soms liep de weg langs de kust, dan weer wat verder het land in. We zijn langs twee gletsjers gefietst en hebben fantastisch mooie bergmeren gezien. Al met al zeer de moeite waard.

Het weer

Iedereen praat iedere dag over het weer. Dit keer is dat voor ons erg positief. We hebben de hele westkust zonnig weer gehad, veel blauwe luchten en temperaturen vaak boven de 25 graden. Veel droger en zonniger dan dat het hier normaal gesproken is. Dat is dan ook weer reden om het veel over het weer te hebben. Vinden we helemaal niet erg.

De tent

We hebben er voor gekozen om onze ruim 10 jaar oude tent mee te nemen. Hij zal dan na deze reis wel afgeschreven zijn. We zijn blij als hij het einde van de reis haalt. Er breken nu regelmatig tentstokken door midden en ook de ritsen werken niet meer allemaal even goed. Beide geen onbelangrijke onderdelen. Ook de UV straling doet goed zijn best, het tentdoek is in die paar maanden al een stuk valer geworden. We hebben gisteren in Wanaka nog een paar reservestokken kunnen kopen en hopen maar het beste voor een goede afloop.

De route

Onze route liep nog een groot deel langs de kust maar dus ook door het binnenland met gletsjers. Die gletsjers hebben we alleen van een afstand gezien, de weg loopt er niet vlak langs. Dat levert natuurlijk wel flink wat toeristen op. Toch wordt de highway 6 nooit druk. Het is al die tijd een fijne weg geweest om te fietsen die geen minuut heeft verveeld. We hebben uiteindelijk toch een paar keer op de eenvoudige DOC campings gestaan, inclusief veel sandflies. De kampeerplekken zijn te vergelijken met de Staatsbosbeheer campings in Nederland. Het zijn steeds hele mooi plekken bij een meer of rivier, altijd een (compost)toilet aanwezig en soms ook stromend water. Wassen doe je in de rivier of het meer. Allemaal prima te doen en goede overnachtingsplekken voor fietsers. Die zien we daar dan ook iedere dag wel een paar. Op een bepaald moment stonden er 8 fietsers op dezelfde kampeerplek. Dat levert natuurlijk veel verhalen op en er wordt veel informatie uitgewisseld.

Uiteindelijk fietsen we via de Haastpas, 564 m, naar de andere kant van de Alpen. Na de pas fietsen we langs een aantal geweldige bergmeren. Tientallen kilometers lang en meer dan 300 m diep. Op de dag dat we over de pas gaan willen we naar Wanaka gietsen. Ik was zo moe dat we uiteindelijk 16 km voor Wanaka op een camping zijn gestrand aan het Hawea meer. Achteraf helemaal prima. Het was een schitterende plek met een plek direct aan het meer. De volgende dag nog even die laatste 16 km voordat we een leuke plek vinden op de camping in Wanaka. We staan op een veldje waar geen auto's mogen komen. Het gevolg is dat er wel 7 fietsers zijn waaronder Ronnie en Linda uit Heerenveen. Er zijn ook twee Oostenrijkers. De vrouw heeft de achterpad van haar derailleur door midden. Toevallig hebben wij precies zo'n achterpad bij ons. Terwijl de Oostenrijkers zitten te eten fixen Vincent en Ronnie de fiets van de vrouw. Ze zijn ons allemaal erg dankbaar en hij blijft maar eten, bier en koekjes brengen. Daardoor wordt het erg gezellig 's avonds en we gaan met z'n allen pas om half elf slapen. Nachtbrakers!

Crownrange pass

Gisteren zijn we via een kortere maar wel hogere route naar Queenstown. Het is maar 70 km maar we stijgen wel naar een hoogte van 1067 m. Halverwege de klim nemen we een koffiepauze en worden we ingehaald door Ronnie en Linda. We fietsen met z'n vieren naar de top en later ook verder naar Queenstown. Het is erg gezellig en we besluiten om onze routes op elkaar af te stemmen en een tijdje samen te reizen.

Queenstown

We zijn nu in Queenstown. Hier is het bungeejumpen uitgevonden. Daarnaast kun je hier nog allerlei andere spannende dingen doen zowel in de bergen als op het water. We komen in de stromende regen aan op de camping. Die is vol maar even later blijkt er toch nog een piepklein plaatsje te zijn. Precies genoeg voor onze twee tenten. We blijven hier vandaag nog een dag.

Morgen gaan we met een stoomschip naar de andere kant van het meer. Daar fietsen we twee dagen over een gravelweg. Halverwege kamperen we op een DOC camping bij een meer. Het schijnt een mooie plek te zijn.

Wow, de Westkust

Sandflies

Ik heb een offline app op mijn telefoon met alle campings in Nieuw Zeeland. Als ik de commentaren lees gaat het heel vaak over de grote aantallen sandflies die overal zitten. Daar hebben we geen zin in. Daarom fietsen we vanaf Motueka meteen 120 km om op een camping terecht te komen en niet op een gratis campsite met sandflies. Het is een heel eind maar onze opzet is geslaagd, weinig tot geen sandflies en een keuken met allemaal horren om ze buiten te houden. Die beesten komen vooral 's morgens en 's avonds opzetten en vooral op plekken waar geen wind is. Het zijn kleine beestjes maar ze kunnen hard bijten wat behoorlijke jeuk kan geven. We hebben ons goed gewapend met repellent en anti jeuk creme. Maar voorkomen is nog altijd beter dan genezen.

Onderweg naar de Westkust

Onze route voert over een redelijk rustige weg door het binnenland. Na ongeveer 80 km nemen we de afslag naar highway 6. Die gaan we voor ruim 900 km volgen, Queenstown here we come!

We komen nog een Franse fietser tegen die al 20 maanden onderweg is, 33.000 km heeft afgelegd en de halve wereld al heeft gezien tijdens zijn reis. Altijd leuk om ervaringen uit te wisselen.

Wow, de Westkust!

Na 2,5 dag fietsen komen we aan de Westkust. We zitten in een afdaling en hebben opeens zicht op de ruige rotsige kust met hoge golven. Het is een geweldig gezicht en lijkt bij iedere bocht mooier te worden. We stoppen vaak voor foto's en filmpjes en lunchen met uitzicht op zee.

We komen aan in Punakaiki, bekend van de pancake rocks. Op de camping treffen we een fietser uit Valkenswaard die vanuit het zuiden komt. We wisselen veel ervaringen en tips uit. Van hem krijgen we ook de tip van de Wilderness trail.

's Avonds gaan we nog naar de pancakerocks. Rotsen die 30 miljoen jaar geleden zijn gevormd en uiteindelijk boven de zeespiegel uitkwamen. Door de verschillende lagen die slijten lijkt het net of er allemaal pannenkoeken op elkaar liggen. Het mooiste is nog dat de rotsen allemaal gaten hebben waar het zeewater tussen- en onderdoor kan. Vooral met vloed levert dat een prachtig schouwspel op van opspattend water, soms compleet met regenboog. We vinden het zo indrukwekkend dat we de volgende ochtend nog een keer terug gaan.

Goudmijnen

Dit deel van de Westkust was vroeger zeer welvarend door de goudmijnen. Resten van de mijnen zijn nog terug te vinden. We komen soms door dorpen waar nu nog minder dan 100 mensen wonen wAr in de 19e eeuw wel 80 hotels en 10 banken waren. Je ziet vaak nog wel aan de gebouwen hoe welvarend deze streek vroeger was.

Verplichte rustdag

Gisteren had ik behoorlijk veel last van een spier in mijn bovenbeen en uiteindelijk van mijn knie. Helaas is hier geen masseur te vinden. Morgen in Greymouth, wat een veel grotere plaats is, nog maar eens kijken. Meteen als we wegfietsen heb ik pijn. Gelukkig is het maar 50 km naar Greymouth.

Opeens schakelt mijn fiets heel zwaar en een kilometer verder houdt hij er helemaal mee op, schakelen lukt niet meer. We zijn bang dat de Rohloffnaaf stuk is. Dat zou echt balen zijn, de experts zitten op zijn minst in Christchurch maar misschien wel in Auckland. Liften valt niet mee inclusief fiets en bagage. De rustige weg is heerlijk om te fietsen maar levert ook weinig lift mogelijkheden op. Uiteindelijk kan ik met een boer en zijn gezin mee. Vincent is genoodzaakt om de overige 30 km te fietsen.

Ik wordt netjes afgezet bij een fietsenzaak. Die man had wel eens van Rohloff gehoord en er zelfs wel eens één gezien. Hij weet niet wat hij ermee aan moet. Na wat bellen met zaken in Christchurch en Wellington, hulp van Vincent en het bekijken van you tube filmpjes zijn we er achter dan een merk specifiek schakelkabeltje stuk is en dat het redelijk eenvoudig is te vervangen. De onderdelen komen met een koerier vanuit Wellington. Als we geluk hebben morgen al. De eigenaar van de fietsenzaak brengt me met zijn auto naar de camping, service van de zaak.

Een dag later is mijn fiets er weer helemaal klaar voor. Vincent heeft hem samen met de eigenaar van de fietsenzaak gerepareerd. Door de dag rust is de pijn in mijn knie ook wat weggezakt. Helaas ook in Greymouth geen masseur kunnen vinden.

Wilderness trail

We fietsen niet via de kust verder maar gaan de 100 km lange wilderness trail fietsen. Een fietspad van gravel meer het binnenland in. Het fietst in eerste instantie best zwaar op het gravel maar dat gaat al snel beter. Het is echt de moeite waard. Het hele pad is autovrij en loopt via mooie meren, ossen, rivieren en gorges. We overnachten bij Cowboys Paradise. Een soort van cowboydorp is hier nagebouwd. Helaas is het allemaal nog niet af, toch hangt er wel een leuke sfeer.

We fietsen vandaag de laatste 35 km van de trail en komen al op tijd en in Hokitika. Daardoor heb ik een afspraak met een masseur kunnen plannen. Erg goede massage gehad. We zullen morgen zien of het heeft geholpen.

We zijn nu pannenkoeken aan het bakken, samen met een ander Nederlands stel.

Vanavond nog naar de zonsondergang en daarna naar de gloeiwormen kijken in een grot hier vlak bij.

Morgen weer verder naar het zuiden.

Wandelen is ook fun!

We vermaken ons prima in Wellington. We hebben een leuk backpackershostel gevonden midden in het centrum en eigenlijk alles is op loopafstand. We verkennen eerst een deel van het Te Papa museum. Het is een nationaal museum waar veel over de historie en bijvoorbeeld informatie over aardbevingen en vulkanen van Nieuw Zeeland te zien is. Zeer boeiend. Na een ochtend ons daar prima te hebben vermaakt hebben we nog niet de helft gezien. Misschien morgen maar weer terug. Buiten is het ook leuk. Vooral het oude havengebied waar ze oude loodsen hebben opgeknapt. Daar zitten nu vooral veel terrassen, restaurantjes en verhuurbedrijven voor fietsen, skates, kano's en nog veel meer. Af en toe een shopje en een ijstent en ook nog gratis wifi. Daar willen mensen zijn en wij dus ook. De volgende dag weer terug naar het Te Papa, nu geschiedenis over de vroegere bewoners de Maori's, en in de middag met de kabeltrein naar boven, een wandeling door een mooi park en nadien de stad. We zijn al twee keer bij de St Pauls church geweest, de oudste (houten) kerk van Wellington. Beide keren was er een begrafenis en was de kerk niet toegankelijk. Daarna hebben we het maar opgegeven.

Naar het Zuidereiland

De overtocht naar het zuidereiland verloopt prima. We vertrekken in Wellington met een strak blauwe lucht maar hoe verder we richting Picton komen hoe grijzer het wordt. Rond de middag komen we aan in Picton. We gaan meteen fietsen. Er staat 45 km op het programma naar een camping in Havelock. We fietsen over de Queen Charlotte road, een hele mooie kustweg die qua hoogte wat heen en weer gaat maar nooit echt zwaar wordt.

Op de camping ontmoeten we drie Duitsers en een Engelse die allemaal de long distance walk van het noorden van Nieuw Zeeland helemaal naar het zuiden doen. Ze zijn in totaal 3 tot 4 maanden onderweg. Leuk om ervaringen uit te wisselen.

Naar Abel Tasman national Park

Via Nelson komen we uiteindelijk aan in Motueka. Vanaf hier kun je allerlei tourtjes boeken naar het Abel Tasman nationaal park. Wij willen heel graag de Great Walk doen in het park. Nieuw Zeeland heeft veel nationale parken en een aantal daarvan heeft een Great Walk. Het zijn meerdaagse wandelingen via hutten of eenvoudige campings. Om te kunnen wandelen hebben we natuurlijk een rugzak nodig. Dat blijkt nog best lastig maar uiteindelijk vinden we mooie rugzakken bij een outdoorshop die we kunnen huren.

We boeken de tour via het informatiecentrum. We zullen in totaal vijf dagen wandelen. Vooral niet te veel kilometers op een dag zodat we kunnen genieten van al het moois wat we onderweg gaan zien.

Great Walk

Vanaf het eerste moment is het genieten. Meteen als we door de poort van het park lopen hebben we een schitterend uitzicht. We lopen over mooie beschaduwde bospaden om dan weer bij een baai uit te komen met een wit strand, wat rotsen, blauwe lucht en kraakhelder water. Vanaf zo'n strand klimmen we dan vaak weer om via de rotsen weer bij een andere baai uit te komen. Ondertussen zijn er veel uitzichtpunten waarbij het ene uitzicht het andere steeds weer overtreft. We zien behalve wandelaars ook veel kano's en bootjes op zee. Watertaxi's varen op en neer tussen een aantal van de baaien.

Campsite

We komen aan bij de campsite van de eerste dag. Hier is ook een hut waar je kunt overnachten. Die mogelijkheid hadden we niet, die waren allemaal volgeboekt. Is niet erg het is lekker weer en we hebben alles bij ons.

Op de campsite is een shelter om te koken, een waterkraan met meestal drinkbaar water en een toilet. Wat heeft een mens nog meer nodig.

Onze rugzakken waren vandaag best zwaar omdat we iets luxere etenswaren mee hebben genomen dan we normaal met wandelen doen. Is wel lekker en de rugzak wordt iedere dag lichter. Er zijn nergens prullenbakken in het park. Iedereen moet zijn eigen afval meenemen voor de tijd dat je in het park bent.

We delen een picknickbank met een Oostenrijks koppel en wisselen uiteraard weer allerlei vakantie verhalen uit.

Aan het einde van dag twee komen we bij een veel kleinere campsite. Er is hier ook geen hut. Weer een bijzonder mooie plek een paar meter vanaf het strand. 's Avonds horen we andere toeristen vertellen dat ze een grot gevonden hebben met gloeiwormen. We wilden eigenlijk net gaan slapen maar die gloeiwormen willen we natuurlijk zien. De grot is niet groot maar het is echt een mooi gezicht om al die lichtpuntjes te zien en een totaal donkere grot. Helemaal blij gaan we slapen.

Naar het noorden

De laatste twee dagen lopen we meer aan de noordkant van het park. We lopen naar Separation point, een rots waar een zeehondenkolonie leeft. We zitten er wel een uur en zien de zeehonden in het water en op de rotsen. Daarna lopen we nog een uurtje naar onze laatste campsite. Deze heeft wel weer een hut en ligt ook niet direct aan zee. Wel een heel mooie plek in het bos waar we de rest van de middag lekker in de zon zitten en veel lezen. Zo'n e-reader is toch een goeie uitvinding.

Vandaag, onze laatste dag, lopen we maar drie uur. Wel klimmen we nog even naar 400 meter om weer af te dalen naar zee niveau. We komen aan op dezelfde plek als waar we gisteren hebben overnacht. Dit is het punt waar de watertaxi ons weer oppikt. Met een snelheid van dik 40 km per uur brengt de taxi ons in drie kwartier weer terug naar de bewoonde wereld. We hebben een ticket voor de bus maar die gaat pas over vier uur. We proberen een lift te krijgen. Dat lukt eigenlijk meteen en we worden op de camping afgezet. Wat een service!

De eigenaresse herkent ons meteen en we vertellen dat we een fantastische wandeling hebben gehad. We halen onze fietsen en achter gelaten bagage uit de garage en zijn binnen een uur weer helemaal geïnstalleerd. Nog een machine was wassen en we zijn weer ready to go.

We fietsen naar het dorp om de rugzakken terug te brengen. Ook daar vertellen we weer hoe leuk we het hebben gehad. Nog even langs de supermarkt om onze voorraad weer aan te vullen.

We besluiten om hier morgen nog een dag te blijven. Het dorp ziet er gezellig uit en we hebben nog helemaal geen tijd gehad om daar van te genieten. Dat gaan we morgen dus doen.

Zaterdag zitten we weer op de fiets. We gaan richting de Westkust.

Geniet van 2015!

Op 29 december komen we aan in Napier, een relaxte art deco stad aan de oostkust. Het is lekker weer en we vinden een gezellige camping dicht bij de binnenstad. We besluiten om hier oud en nieuw te vieren.

Voor die tijd hebben we nog een leuke excursie naar de Jan Van Genten kolonie die bij cape kidnappers zit, zo'n 20 km ten zuiden van Napier. Er zitten hier bijna 10.000 Jan Van Genten paartjes. Ze brengen hier hun jongen groot. De vogels wegen ongeveer 2 kg en hebben een spanwijdte van 2 meter. De kaap is alleen bij laag water te bereiken. Vandaag, oudjaarsdag, is het al vroeg eb, de tour start om 6.30 uur. We worden om 5.45 uur opgehaald. Onze tour gaat met oude trekkers met aanhangers over het smalle strand. Erg leuk om de kaap op deze manier te bereiken. Op de terugweg staat het water al een stuk hoger en rijden we regelmatig door het water.

Oud en nieuw

Die avond gaan we op tijd naar de stad. We eten er eerst wat in een Ierse pub en gaan daarna naar het muziekfestival aan het strand. We pendelen een paar keer op en neer tussen de Ierse pub met Ierse live muziek en het festival. Tegen middernacht is het vol op en rondom het festival terrein. Uiteraard tellen we met z'n allen af tot het nieuwe jaar. Het jaar wordt ingeluid door vuurwerk. Een mooi einde van een gezellige avond. Bijzonder om in je T-shirt bij het strand te staan en te weten dat het in Nederland nog een halve dag duurt voordat het Nieuwe jaar begint.

Opvallende zaken

We zijn nu vier weken in Nieuw Zeeland en dan vallen er natuurlijk een aantal dingen op:

- ze rijden hier links. In het begin altijd even wennen, vooral op de rotondes, maar nu weten we al niet meer beter

- de wegen zijn prima, vaak mooi asfalt. Af en toe hebben we een gravelweg. Ook die zijn goed onderhouden en prima te fietsen.

- andere weggebruikers houden goed rekening met fietsers, behalve de buschauffeurs, die scheuren altijd te dicht langs. Via een spiegeltje op ons stuur proberen we in de gaten te houden wat voor verkeer er in aantocht is.

- de bel van spoorwegovergangen staat 's nachts af.

- er zijn hier veel koeien en nog meer schapen. Lamsvlees en goede biefstuk zijn in iedere supermarkt verkrijgbaar. Lekker voor op de bbq die op ongeveer iedere camping aanwezig is.

- Maori's begroeten elkaar door de voorhoofden tegen elkaar te drukken. Ziet er best apart uit.

- er zijn hier heel veel mensen met een tattoo, Moari's hebben ook vaak tattoos in het gezicht.

- de Nieuw Zeelanders zijn allemaal super vriendelijk. Ze willen je altijd helpen zonder opdringerig te worden.

- wij zijn eigenlijk nooit in een Engelstalig land op vakantie. Wel heel erg handig. We kunnen echt met iedereen communiceren. Dat is behalve erg handig natuurlijk ook erg leuk.

- we hebben nog niet heel veel vakantiefietsers ontmoet. Vier keer een solo fietser en vandaag voor het eerst een stel.

- het fietsen is eigenlijk prima te doen. Soms erg steil, tot 14%, maar ook dat went. Haarspeldbochten kennen ze hier in eerste instantie niet. En het blijft de hele dag op en neer gaan. Sommige mensen, die we spreken, geloven soms niet dat we over een bepaalde route gefietst hebben maar dat valt dus allemaal wel mee, vinden wij.

- ze verkopen hier vooral veel fabrieksbrood. We missen ons eigen gebakken brood al wel.

- veel mensen lopen hier op blote voeten. Regelmatig komen we iemand tegen in de supermarkt of gewoon in de winkelstraat op blote voeten. Op zijn minst een raar gezicht en het lijkt me ook pijnlijk aan je voeten.

- de meeste huizen zijn hier van hout. Dat had ik me van te voren niet echt gerealiseerd. Het ziet er mooi uit en het is ook logisch. Hout is één van de exportproducten.

- een kerkhof ligt hier bijna altijd in het open veld, zonder een heg of hek er om heen. Soms gewoon een hoekje tussen mais of graspercelen.

- je kunt hier je eigen kentekenplaat op je auto kiezen. fun4u2 staat er op een auto.

- opnames van het programma Obese zijn hier heel makkelijk te maken. Kandidaten in overvloed. Je ziet overal light producten, fitness centra waar je 24 uur per dag terecht kunt en detox programma's voor wie tijdens de feestdagen te veel heeft gegeten.

We gaan richting Wellington

1 januari zitten we weer op de fiets richting Wellington. We fietsen vier dagen door een mooi berglandschap met vooral veel koeien, schapen en bos. Steile en minder steile klimmetjes wisselen elkaar af. De route is mooi en erg rustig, er komen soms maar 1 of 2 auto's per uur voorbij.

De laatste dag is een route van 90 km naar Masterton. We verwachten een zware dag met veel klimmen. Dat blijkt erg mee te vallen, de laatste 30 km kunnen we bijna freewheelen met de wind en de helling mee. Om 13.30 uur hebben we de geplande kilometers er dan ook al opzitten.

Het plan is om vanuit hier de trein naar Wellington te nemen omdat de wegen vanaf hier erg druk en dus gevaarlijk zijn. Omdat het zo'n lekker weer is en we vroeg zijn besluiten we nog een nachtje op de camping in Masterton te blijven. Daar ontmoeten we nog een Engelse fietser die vandaag 165 km heeft afgelegd over de highway. Je moet er maar zin in hebben.

We nemen de trein naar Wellington en nemen daar voor drie nachten een hostel. Er zijn in de stad Wellington helaas geen campings voor tenten. We hebben een gezellig backpackershostel gevonden in de binnenstad. We blijven hier drie nachten en vertrekken donderdag 8 januari met de ferry naar het Zuider Eiland.

We zijn ruim een maand op het Noorder Eiland geweest en hebben vooral al heel veel mooie natuur gezien tijdens het fietsen. Nieuw Zeeland is erg relaxed. Aardige mensen en ruimte genoeg voor alles en iedereen. Dat wordt op het Zuidereiland alleen nog maar beter is ons beloofd.

Na 17 fietsdagen met in totaal 1246 kilometers en 12530 hoogtemeters is het een goed moment om zuidwaarts te gaan.

Voor iedereen nog de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar.

Groeten, Jeannette en Vincent

Het is zomer!

Er is de afgelopen week van alles gebeurd maar het belangrijkste is dat het weer is omgeslagen: het is nu echt zomer!

Als we in Opotiki vertrekken is daar nog weinig van te merken. Na een nacht van bijna niet slapen door de regen en wind vertrekken we met een loodgrijze lucht. Het is nog net droog. Dat duurt precies een half uur en dan kunnen de regenjassen weer aan. De route is erg mooi. We fietsen eerst een stuk vlak door een agrarisch gebied. Dan volgt een klim van 700 meter door een gorge. Mooi bos, leuke rivier en men zegt ook mooie uitzichten. Daar zien we door het grijze weer helaas niets van. Tegen koffietijd komen we zowaar een overdekte picknicktafel tegen. Erg welkom!

Na 75 km komen we aan in Matawai. Er is hier geen camping maar wel een hotel zo hebben we gelezen. Wat blijkt, er is wel een kleine camping en het hotel is op zondag gesloten. Des te beter. Het is inmiddels droog geworden en we zien zelfs nog blauwe lucht. Verder is er helemaal niets te beleven in het kleine dorpje midden in de bergen. Gelukkig hebben we gisteren al een maaltijd ingeslagen.

Op naar de zon

Een makkelijke dag naar Gisborne. Veel afdalen en we zijn dan ook al voor de lunch op de camping. Die ligt pal aan het strand en als we aan komen rijden valt vooral het blauwe zeewater op. Het ziet er idyllisch uit en we besluiten dan ook meteen om hier een extra dag te blijven.

Kerstavond

Via een relatief makkelijke route komen we aan in Wairoa. Het is kerstavond en we vinden een gezellige camping. Er staan een aantal caravans op vaste plaatsen en die hebben allemaal heeeel veel verlichte kerstversieringen. Op een gegeven moment komt er zelfs een busje van het plaatselijke bejaardentehuis een rondje rijden. Leuk uitje voor de oudjes. Super kitsch maar toch ook wel weer gezellig.

Bergmeer

Eerste kerstdag vinden we een geschikte dag om naar het bergmeer Waikaremoana te fietsen. Het meer ligt zo'n 600 meter hoger en de camping 64 km verderop. We fietsen deels over een gravelweg. Het grind rolt soms onder onze banden weg wat een extra techniek vereist. Die leren we gaande weg. Laten we zeggen dat een asfaltweg beter, makkelijker en veiliger fietst. Je wordt er ook niet zo moe van. Met een gemiddelde snelheid van minder dan 11 km/uur komen we aan op de camping. Die ligt direct aan het meer. Ook hier blijven we weer een extra dag om een wandeling te maken naar een nog hoger gelegen meer en we fietsen naar een waterval.

Via dezelfde route fietsen we weer terug naar Wairoa waar we terug op de kerstcamping staan. Als het zo meteen donker wordt zullen alle kerstversieringen weer in vol ornaat zichtbaar zijn.

Fietsers

Op de camping zijn nog twee andere fietsers. Een Kiwi die zo'n beetje rondreist per fiets en hier en daar wat werkt. Er is ook nog een Fin die nog drie weken te gaan heeft van zijn reis van 6 maanden. Vandaag had hij pech met zijn banden en hij heeft moeten liften naar hier. Geen banden te krijgen hier. Wij kunnen hem helaas ook niet helpen, onze 26 inch banden zijn veel te klein voor zijn 29 inch wielen.

Ondanks wat kleinigheidjes hier en daar hebben we nog geen stukken gehad aan onze fietsen. Altijd fijn en hopen dat we dat zo kunnen houden.

Omgeving

De omgeving is prachtig. De goede wegen zijn rustig en verlaten. Soms toetert een automobilist om ons te ondersteunen. Vaak langs een rivier of de oceaan fietsend. Vele kleine heuveltjes en bergen rijgen zich aan elkaar vast. Alles is groen. In het oosten zijn veel outdoor mensen. Wandelen, fietsen, watersport. De mensen zijn hier relaxed en vriendelijk. Kinderen roepen onderweg " Merry Christmas".

En dan ben je opeens in Rotorua

Het is allemaal gepland: op maandag met de bus vanaf de Bay of Islands naar Auckland. Op dinsdagochtend met de ferry meteen door naar Coromandel. Daar gaan we dan het hele schiereiland rondfietsen en een heleboel leuke dingen doen.

We melden ons dinsdagochtend bij de ferry en horen dat die niet vaart ivm harde wind en dus ruwe zee. De volgend boot gaat over twee dagen maar vanwege de vooruitzichten is het niet zeker dat hij dan wel vaart. Omdat we geen zin hebben om daarop te wachten vragen we ons geld terug.

Gewijzigde plannen

Tja, wat doe je op een dinsdagochtend in een koel, grijs en winderig Auckland. We zoeken een plek op met wifi en zien dat het in Rotorua over een paar dagen iets beter weer wordt. Omdat we niet echt iets beters kunnen verzinnen nemen we een bus naar Rotorua. Als we aankomen is het lekker weer en we zetten onze tent op op een leuke camping.

Rotorua

Het stadje en omgeving is bekend om de geothermische activiteit die overal te zien is in de vorm van stoom uit de grond, geisers, blubberende modderpoelen en een constante achtergrond lucht van zwavel, oftewel rotte eieren.

We blijven hier twee hele dagen. Op dag 1 regent het 24 uur aan een stuk. We zitten, net als een aantal andere campinggasten, de hele dag binnen, te kijken wanneer de regen ophoudt. Wel meteen tijd om lekker een (e)boek te lezen en wat te internetten. In de loop van de nacht wordt het droog. Onze tent houdt het ook goed. Geen last van de nattigheid. We bezoeken een Maoridorp compleet met geisers, stoom en modderpoelen. Daarna nog naar de Redwoods. Een bos met mammoetbomen van soms wel 60 meter hoog en een diameter van 2 meter. Erg indrukwekkend.

En dan weer fietsen

Er wordt in ieder geval een dag mooi weer voorspeld. Een mooie gelegenheid om onze fietstocht voort te zetten na 6 fietsloze dagen. We nemen de weg naar het noorden en komen na een mooie route, die voert langs een aantal meren, na 87 km al vroeg aan in Whakatane. Een stadje pal aan de grote oceaan. We ontmoeten een Amerikaanse fietser. Hij wil superlicht reizen en dat doet hij ook. Hij heeft nagenoeg niets bij zich zien we de volgende ochtend. In zijn tassen is volgens ons plaats voor 1 broek, 3 paar sokken, een ultra dunne slaapzak en een tandenborstel. De tent zit bovenop. Niet echt onze manier van kamperen. Als we weer onderweg zijn komt hij ons wel fluitend voorbij op een helling. 20 kg minder bepakking zegt hij. Wij hebben het langzame klimmen er graag voor over.

Naar Gisborne

We zijn nu in Opotiki. Een klein stadje aan de Noordkust. Vanaf hier maken we een doorsteek naar de oostkust, naar Gisborne. Waarschijnlijk twee dagen fietsen met morgen een zware dag met veel klimmen.

Gisborne is de meest oostelijke stad van de wereld. Nog oostelijker en je reist een dag terug in de tijd. In 1769 zette James Cook hier zijn eerste voet op Nieuw Zeelandse bodem.

Vakantietijd

Ook hier is de vakantietijd aan gebroken. Hoewel er op de campings nog weinig van is te merken. Er is iedere dag plaats genoeg. We zitten nu al twee dagen lekker buiten bij onze tent. Dat geeft een goed vakantiegevoel.

Overal waar je komt is kerstmuziek, kerstbomen en kerstversiering en dat blijft toch raar. Ook de supermarkten hebben, net als bij ons, allerlei aanbiedingen om de lekkerste kerst diners te bereiden.

Wij zitten ondertussen lekker op de luxueuze campings en maken ook de heerlijkste gerechten. Omdat elke camping een oven heeft en soms zelfs ook pannen en borden hebben we opeens veel meer mogelijkheden dan de gebruikelijke pasta met tonijn. Het is bijna een feest om iedere dag door de supermarkt te lopen en te bedenken wat we zullen eten.

wij wensen jullie allemaal alvast fijne kerstdagen toe met veel sneeuw en lekker eten. Wij fietsen hier gewoon nog een stukje verder.

Groeten, Jeannette en Vincent

Onze fietsreis is begonnen

Maandagochtend eerst naar het postkantoor om onze vooruit gestuurde kampeerspullen op te halen. Alles zit nog keurig netjes in de doos. In het hostel is het toch nog even zoeken hoe we alles gepakt krijgen maar uiteindelijk kan toch alles mee. Na een paar dagen fietsen krijgt alles een goede plek en houden we wat ruimte over.

Het fietsen gaat prima de eerste dag, we fietsen richting het noorden en de Bay of Islands is ons eerste doel. We hebben een fijne route de stad uit die wat op en af gaat. Soms hele pittige klimmetjes waarna ik een paar keer bij Vincent check of hij dat ook een heel steil klimmetje vind.

Onze eerste camping is in Helensville. Wij vinden het een erg mooie camping. Later blijkt dat de voorzieningen vaak nog veel uitgebreider zijn.

Campings

Campings zijn hier over het algemeen voorzien van mooie grasplekken met een picknickbank, mooie en schone douches en toiletten met voldoende en ook nog warm water. Was voorzieningen en een droogmolen. Een compleet ingerichte keuken met diverse kookplekken, magnetron en oven. Zowel buiten als binnen zitplekken met binnen vaak een tv, boeken, tijdschriften en informatie over de omgeving.

Leuke ontmoeting

In de middag van onze tweede en zware fietsdag komen we in de regen aan in Mangawhai. Als we de supermarkt uitlopen worden we aangesproken door Alan. Hij woont tegenover en we kunnen bij hem in de tuin onze tent opzetten. Dat laten we ons geen twee keer zeggen. Alan heeft veel gereisd en op allerlei plekken op de wereld gewoond. Hij heeft veel verhalen, vooral ook over Nieuw Zeeland en de Nieuw Zeelanders. Gezellig om met hem te praten.

Whangarei

Onze derde dag eindigt in Whangarei. Het is heerlijk weer. We luieren wat bij de tent en horen opeens een koor zingen. Allerlei kerstliederen. Erg leuk. Veel herken ik van het repertoire wat we ook bij Bel Canto zingen. Wel raar om zoiets te horen als het lekker weer is en in je korte broek voor de tent zit. Ik ben. Er nog niet echt aan gewend dat het december is. Ik zag vanmorgen op mijn gps dat het 10 december was en wilde de datum gaan verzetten, totdat ik me realiseerde dat die gewoon klopte.

Er is hier van alles te zien en we besluiten een extra dag te blijven. We nemen een kijkje bij de haven waar een enorme kerstboom staat, compleet met ballen.

De volgende ochtend maken we een wandeling naar de waterval en door een bos met Kauri bomen. Die bomen zijn rond de 500 jaar oud en er loopt een soort boom kronenpad doorheen.

Op naar de Bay of islands

Nog 1 dag fietsen om in Russell te komen. Van hieruit kunne we de Bay of islands gaan verkennen. Het gebied is in kaart gebracht door captain Cook en bevat volgens hem 144 eilandjes.

We fietsen zowat elke van de 85 km in de regen. Heel erg jammer want ondanks dat is het een geweldig mooie route waar we toch ook nog wel van genieten. We zeggen vaak tegen elkaar hoe mooi het hier zal zijn als de zon schijnt.

Doorweekt komen we aan bij het Holidaypark. Omdat er de komende dagen veel regen wordt voorspelt gunnen we onszelf een cabin zodat we in ieder geval droog kunnen slapen en vooral ook onze spullen goed kunnen drogen.

Vandaag nemen we de ferry naar het tegenover gelegen Paihia. We kopen alvast een busticket voor maandag om weer terug te gaan naar Auckland. Op dinsdag maken we met een ferry de oversteek naar Coromandel.

Groetjes, Jeannette en Vincent