De rit met het stoomschip was erg leuk. Mannetjes die echt ouderwets kolen scheppen om de boot op stoom te krijgen. Mooie koperen meters waarop alles wordt aangegeven. De stoom verwarmt zitruimte van de boot. De rit duurt ongeveer drie kwartier. Aan de overkant is een boerderij die je kunt bezichtigen, een restaurant en allerlei activiteiten die je kunt doen. Honden drijven schapen bijeen. Wij nemen de gravelweg die we voor 1,5 dag zullen volgen. Het weer is wat minder maar dat mag de pret niet drukken. We maken met een zeiltje een perfecte lunchplek. Daarna een flinke klim. Als we boven zijn komen er vanaf de andere kant net twee Belgen boven. We wisselen ervaringen uit en horen dat de kampeerplek waar we heen gaan erg mooi is. Dat klopt inderdaad, we vinden een mooi plekje aan het Mavora lake.

De volgende dag fietsen we lekker met de wind in de rug terug naar de asfaltweg, daar komen we nog een grote kudde schapen tegen. Nog 32 km over de asfaltweg voordat we in Te Anau aankomen. Morgen hebben we hier een boottocht naar Doubtfull Sound, een fjord hier in de buurt.

Doubtfull Sound

De trip is een groot succes. Door de regen van de afgelopen dagen zijn er veel watervallen te zien. Vandaag is het redelijk droog en dat is ook weer goed. We staan veel buiten op het dek van de boot en verwonderen ons de hele dag over het mystieke uitzicht over het fjord. We begrijpen nu waarom er wordt gezegd dat je dit met slecht weer gezien moet hebben. Als we wat verder bij de zee komen komt er wat meer blauw in de lucht en dat is bijna jammer.

Naar de Zuidkust, via Invercargill naar Dunedin

Er wordt morgen harde wind met windstoten van 120 km/uur voorspeld. Dat lijkt ons geen goed idee om te gaan fietsen. We wachten het af. Na wat getwijfel stappen we uiteindelijk toch op de fiets. Het valt allemaal mee. Het waait hard maar de harde windstoten blijven uit. We hebben de wind in de rug, dat scheelt. Soms regent het maar af en toe komt ook de zon door. Al met al helemaal niet slecht. De dag daarna naar Invercargill staat in het teken van kou en regen maar ook dat overleven we allemaal. Op de camping treffen we een aantal gestrande fietsers die al 5 dagen wachten op mooi weer. Dan toch maar liever een keer nat worden denken wij.

Het is nog drie dagen fietsen naar Dunedin, aan de Oostkust. Vooral de laatste dag was het weer lekker zonnig en warm. We fietsen via de langere en steilere, maar veel mooiere, kustweg naar Dunedin. Daar treffen we Linda en Ronnie weer, die vandaag even een andere route hebben genomen om in de stad een slaapmat om te ruilen. Toevallig komen we elkaar weer tegen bij de supermarkt. Natuurlijk gaan we hier naar de Pak 'n Save. Veruit de goedkoopste supermarktketen van Nieuw Zeeland maar vaak nog twee tot drie keer zo duur als in Nederland. Vrijwel alle backpackers en fietsers klagen over de hoge prijzen hier.

Otago railtrail

Morgen gaan we starten met de Otago railtrail. Een route van 150 km aangelegd over een oude spoorbaan. Om er te komen nemen we een historische treinroute die voert door gorges en tunnels en gaat over oude bruggen. Moet een schitterende route zijn. Dan nog 20 km over een gravelweg om bij het beginpunt van de route te komen. Dat wordt in ieder geval twee dagen niet al te zwaar fietsen, de treinroute stijgt met maximaal 2%.