De camping in Puyuhuapi is erg gezellig. Er is een gezamenlijke kookruimte waar we met z’n allen rond de kachel staan om ons eten te bereiden. Het dorp is klein maar heeft wel, zoals elk dorp hier, een mooi plein midden in het dorp. In het dorp lopen weer overal honden. Ze lopen los en doen eigenlijk niets, zelfs ik vind ze meestal niet eng. Ik weet niet of ze van iemand zijn, ze zijn in ieder geval aardig en zien er over het algemeen goed verzorgd uit.
We zijn onderweg naar Chaiten, wat zo’n beetje 200 km verderop ligt. We zien het landschap en ook de ontwikkeling veranderen. Het landschap is veel groener en alles wordt wat luxer. De huizen zijn mooier en beter onderhouden en hier zien we ook overal stroomvoorziening. In het begin van de Carretera Austral was dat nog helemaal niet. Daar had iedere woning zijn eigen generator of soms een hele grote generator voor een heel dorp. Dat is hier allemaal anders. We fietsen ook veel vaker over een asfaltweg. Dat fietst op zich wel fijn en ons gemiddelde gaat erg omhoog. Toch is het veel minder leuk. Zodra ripio over gaat in asfalt denk je een kilometer of zo hoe fijn dit fietst. Niet opletten voor losse stenen en kuilen en ook niet meer door elkaar worden geschud. Toch is het ook meteen een stuk saaier, nu fietsen we over een ‘gewone’ weg die overal zou kunnen liggen, geen ‘Carretera Austral gevoel’ meer. We vinden twee mooie semi wildkampeerplekken. De eerste ligt bij een oud kerkje waar een kraan is, een toilet en een paar picknicktafels. Een erg mooie en rustige plek. Er is voldoende hout aanwezig dus ’s avonds kunnen we een lekker warm vuurtje maken. De volgende dag willen we naar Chaiten fietsen. Op 25 km voor het dorp komen we bij de ingang van nationaal park Pumalin. In het park zijn een aantal campings, het is mooi weer en we hebben de tijd dus besluiten we om naar een camping in het park te gaan. We hebben uitzicht op een gletsjer en zitten op een rustige plek midden tussen de bergen. De volgende dag is het nog maar een stukje naar Chaiten, een mooie asfaltweg de heel geleidelijk daalt naar zee niveau. We zijn voor de middag nog in Chaiten en vinden een gezellig hostel waar we onze intrek nemen. We willen hier een extra dag blijven o.a. om een wandeling te maken naar het uitzichtpunt op de krater van de vulkaan. 10 km verderop ligt een vulkaan waar met tot 2008 het bestaan niet van wist. In mei van dat jaar kwam het tot een uitbarsting en alles tot 50 km in de omgeving werd geëvacueerd. Chaiten is weer opgebouwd en bewoond, de vulkaan kun je zien vanuit het dorp. Overdag komt er witte rook uit, tegen de avond zwarte.

Chiloe
Vanuit Chaiten gaat er een boot naar het verderop gelegen eiland Chiloe. Dat is het vijfde grootste eiland van Chili en schijnt erg mooi te zijn. Het regent er heel vaak, daarom staat het niet echt in onze planning. Het weer lijkt nu echter stabiel, zonnig, 17 graden en geen regen. We informeren naar de mogelijkheden. De boot naar Chiloe gaat twee keer per week en hij vertrekt toevallig morgen. We besluiten om tickets te kopen en via Chiloe naar Puerto Montt te fietsen. Een meer culturele route die ook zeker erg groen zal zijn. Hij is wel ruim 100 km langer. De overtocht duurt ruim 4 uur.

We komen in de middag aan in Quellon en gaan naar de camping, net buiten het dorp. Vanaf hier hebben we een schitterend uitzicht op Quellon, zowel overdag als ook ’s avonds, met alle lichtjes aan. We vertrekken de volgende ochtend richting Castro. Geen idee wat het eiland ons zal brengen qua weg en hoogtemeters. We zien dus wel waar we vandaag uitkomen. De weg is geasfalteerd. Daarom pompen we ’s morgens eerst onze banden weer op, die stonden nog op de ripio stand. Voor onverharde weg moeten we banden behoorlijk zacht zijn om goed over alle rollende stenen en kuilen heen te komen. Voor asfalt moeten ze juist weer zo hard (5 bar!) mogelijk zijn om goed te rollen. Het fietsen gaan prima ondanks dat we veel hoogtemeters moeten maken. Het gaat steeds van een meter of 20 naar 180 m en weer terug. Toch fietsen we behoorlijk snel en we besluiten in de middag om door te fietsen naar Castro, zo’n beetje het belangrijkste dorp van het eiland. We vinden er een leuk hostel. Het weer is nog steeds goed, rond de 20 graden en Castro blijkt een leuk, gezellig en relaxed dorp te zijn. We besluiten om nog een extra dag te blijven. Ik bak echte Chileense empenadas, twee volkorenbroden en we maken zelf pizza. Een soort van culinaire tussenstop dus eigenlijk.

Alles gaat anders
We maken een route voor de gps die vooral langs de kust van het eiland loopt, wel voor een groot deel weer ripio maar het lijkt ons wel mooi om te doen. De eerste 20 km gaan snel. We komen in een leuk toeristisch dorp waar we koffie en thee zetten. Dan gaan we over op ripio. Het is meteen zwaar. Het begint met een paar klimmetjes van 12%, dat kunnen we tegenwoordig wel fietsen. Dan een klim van 19%. Vincent kan op de fiets blijven maar ik moet lopen. De fiets naar boven duwen is bijna niet te doen. Even verderop weer een hele steile klim waar we allebei moeten afstappen. Fiets naar boven duwen lukt ook niet doordat er veel losse stenen liggen. Als we de route op de gps goed bekijken zien we dat dit nog een lange klim is, dan volgt er een afdaling en dan weer zo’n klim. Geen idee hoe we dat moeten gaan doen. We besluiten om terug te gaan naar het dorp en via een andere route te fietsen. Rond lunchtijd zijn we weer in het dorp. We lunchen op een bankje in het park, vlakbij een mooie houten kerk. Op het eiland zijn ooit 160 kerken geweest. Er zijn er nu nog 60 over en 16 daarvan zijn beschermd door Unesco. Ook zijn er een aantal handwerkwinkels in de buurt met vooral houtsnijwerk, sieraden en kleding.
Omdat vandaag toch helemaal anders loopt dan gepland besluiten we om de camping op te zoeken en de rest van de dag hier te blijven. Lekker genieten van het zonnetje. De volgende ochtend fietsen we weer verder, ook weer in de zon. Ook nu weten we nog niet wat we gaan doen. Uiteindelijk besluiten we om vandaag extra veel kilometers te maken en helemaal naar het noorden van het eiland te fietsen naar Chacao, vlak bij de ferry. Dan hoeven we morgen, na de oversteek naar het vasteland, nog maar 61 km naar Puerto Montt. In het dorp vinden we in eerste instantie een kamer bij een aardige oude vrouw. Ik heb de kamer bekeken, die ziet er prima uit en ik heb al gezegd dat we hem nemen. Als we onze spullen van de fiets halen zegt ze dat ze ook nog een cabana heeft voor maar 25.000 pesos, wat niet echt veel is. We gaan kijken en krijgen een ruim huis voor 4 personen te zien met alles erop en eraan. Als we eenmaal een beetje zijn gesetteld vinden we het wel een heel relaxed huis. Zo leuk dat we ook hier weer besluiten om een dag te blijven. Zo loopt ook dit weer helemaal anders dan gepland.

Het laatste stukje naar Puerto Montt
Op onze vrije dag in de cabana doen we de was, bakken we empenadas en nog een keer twee broden. Onze dag is goed besteed. Sinds we in Patagonië zijn, zijn de dagen een stuk korter geworden. Toen we aankwamen was het rond 4.00 uur in de ochtend licht en werd het rond 22.30 uur donker. Nu is het pas tegen 8.00 uur licht en is het ook om 20.00 uur weer donker. Echt vroeg opstaan en op tijd vertrekken is er dus niet echt bij. We staan vandaag wel op in het donker omdat we op tijd bij de ferry willen zijn die ons weer naar het vasteland gaat brengen. Het gaat allemaal voorspoedig en we zijn al rond 8.30 uur aan de overkant. Nog iets meer dan 60 km naar Puerto Montt. Helaas wel over een saaie snelweg. Na 50 km vinden we een afslag via een weg die meer langs de kust loopt. Dat blijkt een goede beslissing. We fietsen eerst langs de industriehaven en later langs de meer toeristische haven. We zien ook nog een leuke markt die we later willen bezoeken. In Puerto Montt aangekomen gaan we op zoek naar het begin van de Carretera Austral. We verwachten een bord of zo waar het begin van deze gedenkwaardige weg staat aangegeven. Niets van dat alles. Het enige wat we vinden is een bordje na de eerste honderd meter. Dan daar maar een foto van maken, hebben we in ieder geval toch een herinnering.
We zoeken een hostel om een paar dagen te blijven. We willen de stad een beetje verkennen, de
website bijwerken met dit verhaal, foto’s en filmpjes en plannen maken voor het vervolg.

Merenroute
Ten noorden van Puerto Montt liggen een aantal vulkanen met mooie meren. Daar gaan we naar toe fietsen. Via een toeristische merenroute komen we dan na nog zo’n 350 km aan in Bariloche. Dat zal het eindpunt zijn van onze fietsreis. Van daaruit nemen we een bus naar Buenos Aires en dan het vliegtuig naar Amsterdam.