Het noorden, de Caribische kust

De trek naar La Ciudad Perdida heeft zijn tol geëist. We zijn behoorlijk moe als we weer in Santa Marta aankomen. Gelukkig hadden we een voorziene blik van te voren. We hebben een luxe hut geboekt vlak bij nationaal park Tayrona. Eerst nog een nachtje in Santa Marta om onze kleding te laten wassen en inkopen te doen voor de komende paar dagen.

Yuluka hostel en NP Tayrona
Het Yuluka hostel voldoet volledig aan onze verwachtingen. We hebben een supermooi hutje aan het zwembad. We hebben airco en een hele mooie badkamer met een bad, sfeerverlichting en … een warme douche! De sfeer is relaxed. Er hangen overal hangmatten en het restaurant is gezellig en het eten lekker. Heerlijk om zo even bij te komen. Na een dag luieren bezoeken we NP Tayrona. We kunnen ervoor kiezen om in het park in een hangmat te overnachten maar we kiezen er toch voor om terug te gaan naar ons luxe hostel. De wandeling door het park is erg mooi. Vaak mooie doorkijkjes naar de zee. Op een pad waar we niet veel toeristen zien worden we gewaarschuwd dat er kaaimannen in dit gebied zijn. Geen idee wat we moeten doen als we die zien. Uit de buurt blijven lijkt ons wel logisch. Gelukkig komen we er geen tegen. De wandeling gaat wat op en af over grote stenen en trappen en we voelen de vermoeidheid van de trek nog. Het verste punt, Cabo San Juan, is de moeite waard. Een geweldige plek. Toch zijn we blij dat we hier niet overnachten onder een overkapping in een vochtige hangmat. Die avond regent en onweert het hard en lang.

Palomino
Tijd om verder te gaan, met de bus een uurtje naar het westen. Dan zijn we in Palomino. Een klein kustplaatsje met eigenlijk alleen de doorgaande weg. Dwars daarop, richting de zee, een aantal zandwegen met veel kuilen, water en modder. Aan deze wegen liggen veel hostels. Er is hier niets te beleven maar de sfeer is relaxed en goed. Een dagje strand of je in een oude tractorband de rivier af laten zakken zijn de enige activiteiten. En dat maakt het meteen ook erg leuk om hier te zijn. Er hoeft hier helemaal niets.

Minca
Na een paar dagen reizen we weer een stukje terug richting Santa Marta. We zijn in Minca, een klein bergdorpje op 600 m hoogte. Ook dit dorp is niet veel meer dan 2 straten met een paar kleine winkeltjes en restaurantjes. De hostels bevinden zich bijna allemaal ergens in de bergen. Te bereiken via erg slechte wegen en paden waar alleen motortaxi’s kunnen komen. De eerste dag maken we een grote wandeling, naar uitzichtpunt Los Pinos. We kunnen van hier uit Santa Marta zien liggen. Bij goed weer zie je achter je ook de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada. Helaas zijn de wolken alweer komen opzetten dus die toppen zien we niet. Weer naar beneden lopen we via een klein paadje dwars over een koffieplantage. Ze zijn koffie aan het plukken. Grote zware zakken worden naar een verzamelpunt gebracht waar ze worden gewogen. Sommigen lopen erg hard om zoveel mogelijk te kunnen plukken op een dag. Onze route loopt ook via Cascadas Marinka. Een mooie waterval waar je onder kunt staan met daaronder een poel om te zwemmen. Het ziet er heel verfrissend uit. Helaas zijn we onze zwemkleding vergeten dus een koele duik zit er niet in. We lopen eigenlijk de hele dag door de jungle en zien hier en daar wat bijzondere vogels. Het mooiste is een grote toekan die we zien, helaas niet op beeld vast kunnen leggen.

Cartagena

We hebben al veel mooie verhalen gehoord over Cartagena en ze zijn allemaal waar. Er is een erg mooi en goed bewaard historisch centrum. Nog helemaal ommuurd met de klokketoren als ingang. Daar binnen zijn allemaal mooie kleine straatjes. Ik krijg er geen genoeg van om er foto’s van te maken. Het historische centrum is mooi, sjiek en duur. De aangrenzende wijk Getsemani is wat toegankelijker. Hier zijn ook bijna alle hostels en er is ook weer veel grafitti. Centraal ligt het Plaza Trinidad. Daar wordt overdag gevoetbald en ’s avonds is het leuk om een drankje te drinken. Kun je gewoon voor 60 cent kopen bij het winkeltje op de hoek. Lekker op een bankje of op de trap van de kerk mensen kijken. Er is genoeg te zien, iedereen mag hier zijn danskunsten vertonen. Leuk vermaak. In het park Centenario is het leuk om dieren te kijken. Hier zien we leguanen, luiaards, aapjes en eekhoorns. Boven op de muur, direct aan zee, is café del Mar. De place to be bij zonsondergang. Natuurlijk doen wij daar ook een drankje. Helaas is de zonsondergang vandaag niet heel bijzonder.
Ook de verhalen over de hitte in deze stad kloppen allemaal. Het is 33 graden met bijna 100% luchtvochtigheid. Ook als je niets doet loopt het zweet over je gezicht en rug naar beneden. Daarom zijn we ook erg blij met ons airbnb appartementje met airco.

Colombia
Colombia is ons goed bevallen. Het is een veilig land om te reizen. Om die veiligheid te benadrukken zie je vooral op de toeristische plekken veel militairen. Ze zorgen ervoor dat het op die plekken rustig blijft. Reizen is erg gemakkelijk. Er is altijd wel een bus te vinden die gaat naar de plek waar je heen wilt. Daarvoor is het wel handig om wat Spaans te spreken. Sowieso trouwens wel. Er zijn veel hostels waar men ook uitsluitend Spaans spreekt. Wat ons erg mee is gevallen is dat de mensen eerlijk zijn. (Prijs)afspraken worden altijd na gekomen. Vooral vanuit Bolivia en Peru zijn we dat niet gewend en we gingen er van te voren van uit dat dat hier hetzelfde zou zijn. In die zin zijn we aangenaam verrast.

Het land is best wel schoon, in vergelijking met andere Zuid Amerikaanse landen. Natuurlijk zijn er plekken waar afval wordt gedumpt. Maar in de dorpen en steden wordt alles goed bij gehouden. De mooie felle kleuren van de huizen worden ook bijgewerkt, er is altijd wel iemand aan het schilderen. Warm water is er op de meest plekken niet. Dat is koud douchen maar ook met koud water afwassen. Dat blijft lastig met een vettige pan met rode saus. We hebben geconstateerd dat de NVWA hier nog wel wat werk te doen zou hebben.

Colombia is een groot land (22x Nederland). We hebben dus keuzes moeten maken wat wel en wat niet te doen. We hebben mooie dingen gezien en gedaan en er is ook nog heel veel moois over. Wie weet een reden om ooit nog eens terug te gaan.

Vanavond de laatste avond samen in Colombia. Vincent vliegt morgen weer naar Nederland. Jeannette mag nog een week in Cali aan het werk. Ik plaats zo meteen nog een fotoserie. Een filmpje van La Ciudad Perdida houden jullie nog tegoed.

Groetjes en tot onze volgende reis,
Jeannette en Vincent